‘Waar het regulier kan, doen we het regulier’
Het begon op een basisschool in Zutphen. Een kleuter met autismespectrumproblematiek moest vanaf groep drie eigenlijk naar het speciaal onderwijs. De ouders wilden liever dat hij bij zijn klasgenootjes kon blijven, en niet dagelijks een lange taxirit hoefde te maken naar Amersfoort. Vervolgens was er nog een kind met een verwijzing naar het speciaal onderwijs. ‘Die werd rondgepompt binnen het Samenwerkingsverband, maar nergens ging een deur open.’ Dat was het moment voor Elza-Baukje Lap, directeur van CKC De Bongerd, om te zeggen: dan gaan wij het doen.
En zo geschiedde. De financiering was nog niet rond, maar in september 2024 startte op de Bongerd een Samen naar School-klas met vier leerlingen. Toen Elza-Baukje de plannen voor deze klas met haar personeel concreet maakte, gaven gelijk drie leerkrachten aan hierin mee te willen draaien. Ze hadden geen ervaring in het speciaal onderwijs, maar volgden cursussen die aansluiten op de beperkingen van de huidige vier leerlingen.
De klas heeft een eigen lokaal, en in de middag sluiten de leerlingen aan bij hun eigen ‘stamgroep’: de klas waar ze qua leeftijd zouden thuishoren. Ook de eet- en pauzemomenten worden daar doorgebracht, zodat ze contact hebben met hun eigen leeftijdsgenoten. En zo ook vriendjes in de buurt krijgen. Andersom komen de leerlingen uit reguliere klassen regelmatig naar de Samen naar School-klas om te helpen met knutselen of lezen.
Grote drijfveer
Elza-Baukje ziet hoe fijn één van de jongens uit de Samen naar School-klas het vindt dat zijn zusje hier ook op school zit en dat ze elkaar regelmatig tegenkomen. ‘Het zijn soms maar kleine momenten van herkenning, van een blik of een arm van je eigen broer of zus – of andere kinderen. Maar die zijn heel fundamenteel. Ik zie het voor mijn ogen gebeuren: deze kinderen horen er nu echt bij. Ze worden omarmd en iedereen vindt het normaal om samen op te groeien. Dat we dat fundament in het leven van kinderen kunnen leggen, dat is mijn grote drijfveer. Als je dit in kinderen zelf legt, zowel aan de kant van het gehandicapte als van het niet-gehandicapte kind, dan zaai je aan beide kanten mooie dingen.’
En dus kijkt niemand ervan op dat een leerling altijd een koptelefoon opzet als hij naar de wc gaat. Voorheen durfde hij niet alleen, omdat hij bang was dat geluiden op de gang hem zouden overprikkelen. Dankzij die koptelefoon met noise cancelling gaat het nu prima.
Binnenboord houden
De Zutphense Samen naar School-klas heeft nog ruimte voor nieuwe leerlingen. Aanvragen worden met aandacht bekeken, vertelt de directeur. ‘We zeggen bijna nooit nee. Dat heeft ook met onze christelijke identiteit te maken. Als we het enigszins voor elkaar kunnen boksen, doen we het. Onze grens is dat de groepssamenstelling werkbaar blijft en er geen schade voor de andere kinderen optreedt.’ Dat is inclusie, vindt zij: een middel om iets mogelijk te maken, kinderen binnenboord te houden.
