Kinderen in een Samen naar School klas sluiten zo veel mogelijk aan bij de activiteiten van de reguliere school. Hoe verloopt dat contact tussen leerlingen met en zonder handicap? Wat gaat er goed en wat kan er beter? En wat is daarbij de rol van de begeleider? De Rijksuniversiteit Groningen onderzocht dit; de resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het vakblad Didactief.
In een Samen naar School klas krijgen kinderen met (vaak ernstige) handicaps onderwijs en zorg op maat. Waar mogelijk sluiten ze aan bij hun schoolgenootjes zonder handicap, bijvoorbeeld bij een kringgesprek, een les of het buitenspelen. De onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen filmden een aantal van deze contactmomenten (met toestemming van alle betrokkenen), en analyseerden gedetailleerd wat er gebeurde.
De onderzoekers zagen dat de rol van de begeleider cruciaal is. En dat het begeleiden van zo’n contactmoment veel kennis en ervaring vraagt; het blijkt bijvoorbeeld niet altijd makkelijk om een activiteit zo vorm te geven dat alle kinderen kunnen meedoen. Maar als het lukt, is het effect positief. Zo zagen de onderzoekers dat er een band wordt opgebouwd tussen leerlingen met en zonder beperkingen. De leerlingen leren elkaar goed kennen, wat een positieve invloed blijkt te hebben op hun interacties. De reguliere leerlingen, de leerlingen met beperkingen en de begeleider gaan rekening houden met elkaar.
De Rijksuniversiteit Groningen doet meerdere onderzoeken naar het effect van Samen naar School klassen. Uit eerder onderzoek bleek bijvoorbeeld dat leraren op scholen met een Samen naar School klas positief zijn over deze klas. Ze vinden de aanwezigheid van leerlingen met een (ernstige) handicap op hun school een verrijking voor zichzelf en voor de medeleerlingen. Lees meer >>
